Maturzyści w Częstochowie

3 kwietnia w Częstochowie odbywała się Pielgrzymka Maturzystów diecezji zielonogórsko-gorzowskiej. Już od wielu lat posługuje na niej nasza diakonia, wszak w jej gronie również jest trochę maturzystów. Oto spisanych kilka wrażeń z pielgrzymki i posługi.

Agnieszka Maik

Do Częstochowy w tym roku wybrałam się już jako maturzystka! Klasa maturalna jest to czas, który wymaga od nas wielu poświęceń. Stojąc na progu dorosłego życia wybrałam się na Jasną Górę, aby zawierzyć Matce Bożej moje egzaminy oraz moje przyszłe wybory. Posługa muzyczna pozwoliła mi bardziej skupić się na modlitwie i rozmowie z Maryją. Początkowy stres bardzo szybko zniknął, kiedy  zaczęłam modlić się śpiewem. Niewątpliwie, dzięki temu czuję się duchowo przygotowana do tegorocznej matury i ufam, że wszystko, co przede mną, co Pan Bóg ma dla mnie przygotowane, będzie owocowało w moim życiu radością! I za to Chwała Panu !

Kacper Plas

W Częstochowie po raz pierwszy byłem w 2014 roku na pieszej pielgrzymce, już wtedy bardzo mi sie spodobało na Jasnej Górze i obiecałem sobie, że muszę tam jeszcze nie raz wrócić, kolejna okazja przytrafiła się teraz: pielgrzymka maturzystów. Była to idealna okazja aby wrócić do Matki Częstochowskiej, wyprosić u Niej wiele łask i to nie tylko dotyczących matury. Bardzo cieszę się że mogłem tam być z naszą cudowną diakonią muzyczną, która jak co roku upiększyła to wydarzenie swoją posługą.

Dominika Iwasiuta

Kiedy zorientowałam się, że do matury zostało już tylko kilka miesięcy, postanowiłam wziąć sprawy w swoje ręce. Myślałam, że im więcej czasu poświęcę na naukę tym lepiej napiszę egzamin. Zadawałam też sobie pytania: Czy zdam maturę? Na jakie studia pójdę? Czy sobie poradzę? Czy to jest to, co chcę robić w życiu? Tak bardzo pochłonęło mnie szukanie odpowiedzi na te pytania, że za pomniałam o kimś, kto może mi pomóc w znalezieniu tego czego szukam. W całej swojej bezsilności, podjęłam najlepszą decyzję związaną z maturą... wyjazd do Częstochowy na Pielgrzymkę Maturzystów! Tylko kilka chwil przed obrazem Maryi sprawiło, że przypomniałam sobie o tym, że niezależnie od tego jaką decyzję podejmę, osoby, które naprawdę mnie kochają i na akceptacji których najbardziej mi zależy, będą wspierać mnie w każdym działaniu. Przepiękne oblicze Matki i spojrzenie pełne miłości przypomniały mi o tym, że nie jest ważne to gdzie będę studiować, ale to co dam od siebie dla innych. Uświadomiłam sobie, że dużo nauki jeszcze przede mną , ale nie praw fizycznych tylko praktyka kochania drugiego człowieka takim jakim jest. Ze słowami „Jestem! Pamiętam! Czuwam!” wkraczam w dorosłe życie.

Rozśpiewane RDW w Lubsku

9 kwietnia, w Lubskiej parafii pw. Nawiedzenia Najświętszej Maryi Panny odbył się Rejonowy Dzień Wspólnoty. Jest to szczególny czas, kiedy oazy z całego rejonu jednoczą sie w Duchu Świętym. Będąc dzieckiem, uczestniczyłam w kilku takich spotkaniach. Jednak dopiero teraz dostrzegam ich cel. Dzieki integracji nie tylko lepiej sie poznajemy ale także zawieramy długotrwałe przyjaznie. Zawsze możemy na siebie liczyć. Mieliśmy okazję podzielić sie własnymi doswiadczeniami, świadectwem oraz zainspirowac działalnością naszych oaz. Zauważamy, ze pomimo tylu różnic łączy nas miłość Boża. Podczas Eucharystii wielbiliśmy Pana poprzez pieśni tworząc wspólnotę.  Myślę, że takie spotkania dodają nam motywacji do stawienia nastepnego kroku na naszej drodze wiary. To niesamowite uczucie widząc, że razem coś  tworzymy, przyczyniamy sie do tworzenia Kosciola posługując jako oaza, schola czy też Diakonia. Chwała Panu!

Kalwaria Rokitniańska 2016

W tym roku po raz pierwszy uczestniczyłam w Nabożeństwie Kalwarii Rokitniańskiej. Było to dla mnie niezwykłe przeżycie, ponieważ szłam rzeczywiście Drogą Krzyżową z dodatkowymi stacjami (nie tylko rozważając stacje). Przez ten czas dzięki wspaniałym i mądrym rozważaniom, które były czytane przez członków CARITAS diecezji zielonogórsko-gorzowskiej, mogłam dokładnie przemyśleć i głębiej zrozumieć mękę Chrystusa. Po przejściu trzydziestu dwóch stacji Drogi Kalwaryjskiej wraz z pozostałymi wiernymi dotarliśmy do celu i przeszliśmy przez Bramę Miłosierdzia. Na koniec ok. godz. 21:00 odśpiewaliśmy Apel Maryjny, a potem ksiądz kustosz zaprosił wiernych na ciepłą herbatę i pyszne ciasto. Bardzo się ciesze,że mogłam przeżyć coś tak niezwykłego, a dodatkowo posługiwać śpiewem. Pragnę podziękować pierwszorzędnie Panu Bogu za ten cudowny czas Nabożeństwa Kalwarii Rokitniańskiej, oraz wszystkim, którzy przyczynili się do tego aby wszystko przebiegało w należytym porządku. Bardzo serdecznie polecam udział w Nabożeństwie Kalwarii Rokitniańskiej. Do zobaczenia za rok :)

Muzycznie przed Triduum

W dniach 26-28 lutego w parafii pw. Św. Stanisława Kostki w Zielonej Górze odbyły się warsztaty muzyczno-liturgiczne przygotowujące do Triduum Paschalnego. Uczestniczyło w nich ponad 40 osób z różnych stron naszej diecezji. Każdy kto zdecydował się być częścią tego wydarzenia, mógł nauczyć się wielu pieśni, które z powodzeniem można wykorzystać podczas przygotowywania liturgii Triduum w swoich parafiach. Często schole nie mają pomysłów lub nie wiedzą od czego zacząć przygotowania, dlatego podczas warsztatów nie zabrakło również konferencji. Podczas nich można było dowiedzieć się wielu ciekawych i przydatnych rzeczy, np. jak zbudowane jest Triduum lub jak współpracować z organistą. Poza konferencjami prowadzący również bardzo chętnie dzielili się swoim doświadczeniem i podsuwali wiele sprawdzonych rozwiązań w trudnych sytuacjach. Warsztaty to również czas bardzo intensywnej pracy, jednak nagrodą dla każdego uczestnika był moment, w którym po długich godzinach nauki, można było w końcu usłyszeć piękną harmonię. Mamy nadzieję, że wszyscy uczestnicy są zadowoleni i że zobaczymy się na przyszłorocznym KAMuzO oraz warsztatach przed Triduum.

Rozśpiewane KAMUZO

Już po raz 34. w Rokitnie odbył się Kurs Animatorów Muzycznych Oazy. Ponad 40 uczestników przyjechało, by przeżywać swoje rekolekcje muzyczne. W tym roku tematyka rekolekcyjna związana była z postacią św. Jana ewangelisty, w którym z prawdziwą miłością do Jezusa miesza się i pycha, i wywyższanie się, i niezdrowy radykalizm. To niebezpieczeństwa duchowe grożące także posługującym śpiewem we wspólnotach Kościoła. Wieczorna modlitwa to Apel Maryjny w sanktuarium, gdzie rozważane były uczynki miłosierne oraz adoracja Najświętszego Sakramentu wypełniona śpiewem. Tradycyjnie także dużo było nauki śpiewów jedno- i wielogłosowych, Mała Szkoła Muzyczna z jej sekcjami (interwały, rytmika, dykcja, gitary i instrumenty). W drugi weekend do uczestników Kamuzo dołączyły osoby z Oazy Dorosłych i Domowego Kościoła przeżywające Oazę Rekolekcyjną Animatorów Muzycznych (ORAMuz). Diakonia Muzyczna mogła we Mszy wieńczącej rekolekcje w pełni wyśpiewać Bogu chwałę. Podczas niedzielnej Jutrzni do grona członków diakonii przyjęto nowe osoby. 

Trzecie KAMUZO

Kamuzo to dla mnie zawsze wspaniały czas na oderwanie się od szkolnej rzeczywistości i przede wszystkim pogłębienie relacji z Panem Bogiem.  W tym roku przyjechałam na Kamuzo już po raz trzeci. Patrząc na nie z perspektywy poprzednich lat, dostrzegam owoc tych przepracowanych dni rekolekcji. Kamuzo wypracowało we mnie przede wszystkim większą pewność siebie. Mam świadomość, że nie muszę wstydzić się śpiewania czy dyrygowania. Robię to przecież na chwałę Pana! Pamiętam, że wcześniej sprawiało mi to ogromną trudność. W tym roku dopracowałam to podczas konferencji tzw. "grupy 3+". Każdemu wyznaczonemu dla mnie zadaniu dodawałam w głowie etykietkę: "Dam radę”. I tak też było.

Ponadto dzięki adoracjom znowu bardziej zbliżyłam się do Pana Boga. „Znowu”, ponieważ w życiu codziennym czułam, że się od niego oddalam.  Podczas rekolekcji bardziej skupiałam się na tej modlitwie, dzięki czemu z pewnością poprawiła się ta relacja. W tym roku nauczyłam się również, czym jest wspólnota. Widząc po raz kolejny te same wspaniałe osoby (animatorów, jak i uczestników) bardzo cieszyłam się na te rekolekcje. Zrozumiałam, że tworzymy wspaniałą grupę ludzi, którzy chcą swoimi talentami oddawać Bogu Chwałę! Jest to wspaniałe doświadczenie. Możemy podziękować Panu za to, czym nas obdarzył i również to pielęgnować! I za to wszystko: Chwała Panu! 

Agnieszka Maik

On zwycięży w nas! - warsztaty w Głogowie

Zakończyły się w  Głogowie Warsztaty przed Triduum Paschalnym. Około 30 osób głownie spoza Głogowa  przez weekend spotykało się w gościnnej parafii Matki Bożej Królowej Polski, by pod czujnym okiem (i uchem) prowadzących warsztaty animatorów Diakonii Muzycznej przygotować repertuar śpiewów do wykorzystania w liturgiach Triduum Paschalnego. Krótki czas warsztatów i dość spory repertuar sprawiły, że był to czas szczególnie intensywny. Każdy uczestnik warsztatów otrzymał specjalnie wydany na tę okazję śpiewnik. Warsztaty przed Triduum to nie tylko ćwiczenie pieśni. Był czas więc na konferencje o liturgiach Triduum Paschalnego i był czas na wspólną modlitwę. Wszak bez niej posługa śpiewem byłaby jedynie występem. Także podczas ćwiczenia pieśni animatorzy prowadzący warsztaty próbowali zwrócić uwagę uczestników na bogactwo, piękno i głębię wyśpiewywanych tekstów. Wszystko po to, by posługa była głębsza, płynąca z serca. Warsztaty zwieńczyła uroczysta Eucharystia o godz. 12.30 w kościele parafialnym, podczas której uczestnicy posługiwali śpiewem wykorzystując poznany w czasie ćwiczeń repertuar. Animatorom prowadzącym należą się szczere podziękowania za włożony trud.

Urzekła mnie atmosfera jaka panowała na warsztatach. Ludzie, których poznałam okazali się przesympatyczni, zgrani i pełni zapału do pracy. Bardzo dużo nauczyłam się od animatorów prowadzących śpiewy oraz z konferencji ks. Łukasza. Jestem im wdzięczna za ich pracę - napisała po warsztatach uczestniczka Aleksandra Mazur.

Mamy nadzieję, że praca warsztatowa zaowocuje pięknem liturgii Triduum Paschalnego w parafiach.

PS: W Galerii można obejrzeć kilka zdjęć z warsztatów.

Matko nasza, Rokitniańska…

21 czerwca 2014 r. miały miejsce uroczystości XXV. rocznicy koronacji obrazu Matki Cierpliwie Słuchającej w Rokitnie. W tak szczególnym miejscu dla każdego kamuzowicza, który zapewne nie raz wypraszał potrzebne łaski u stóp Matki Rokitniańskiej, nie mogło zabraknąć i członków Diakonii Muzycznej. Podejmując się posługi śpiewem i grą na nabożeństwie różańcowym, które miało przybliżyć wszystkich wiernych ku Tej, która była tego dnia szczególnie ważna, a także wyciszyć ogarnięte euforią uroczystości umysły, zobowiązaliśmy się do odpowiedniego przygotowania. 

Próba pieśni, wielogłosy, czy stopienie w całość instrumentalnych aranżacji wraz ze śpiewem - wszystko to w atmosferze porannych przygotowań wymagało całkowitego skupienia i koncentracji - także tej w wymiarze duchowym. By móc w sposób należyty poprzedzić centralny punkt uroczystości: Mszę Świętą pod przewodnictwem nuncjusza apostolskiego w Polsce abp. Celestino Migliore, jako Diakonia staraliśmy się posługiwać tak, jak tylko potrafimy najlepiej. Przybliżając każdą nutą i każdym dźwiękiem skrawka boskości wszystkim zgromadzonym, by móc jak najpełniej przeżyć ten szczególny dzień, stanowiąc jedność głosów wyśpiewujących pieśni na cześć Matki, chwaląc Jej imię przy jednoczesnym upraszaniu łask -  każdy z nas mógł dołożyć cząstkę siebie w budowaniu tego wspaniałego wydarzenia.

Jako, że Rokitno wiąże się z nieodłączną historią Diakonii Muzycznej, latami ,,cierpliwego słuchania" przez Matkę naszych głosów, uroczystość rocznicy koronacji obrazu jest szczególnie ważna nas wszystkich. Wpatrując się w czasie KAMUZO dzień w dzień w Jej cudowne oblicze, mając na uwadze świadomość troskliwej opieki w każdym momencie życia jak i przez cały rok -  wracamy wciąż do Rokitna, by dziękować. Nie tylko w dniu takim, jak ten.

Szkoła Animatora

W dniach od 9 do 11 maja odbyła się kolejna sesja Szkoły Animatora w domu rekolekcyjnym „Jackówka” w Paradyżu. W sesji uczestniczyło 20 osób, z czego 9 to członkowie diakonii muzycznej. Tematem przewodnim była pedagogia w kontekście Ruchu Światło-Życie. Omawialiśmy zagadnienia związane z tworzeniem małych grup, ich rozwijaniem oraz poznaliśmy podstawowe zagadnienia z eklezjologii (nauka o Kościele). W sobotę odbywała się w Paradyżu pielgrzymka służby liturgicznej, podczas której mogliśmy posługiwać śpiewem razem z klerykami Seminarium Duchownego. W śpiew włączyli się też inni uczestnicy Szkoły Animatora.. Pielgrzymka służby liturgicznej była dla nas okazją  do sprawdzenia się w dynamicznej sytuacji. Było to piękne doświadczenie, które pokazało nam, że czasem nawet pomimo braku solidnego wcześniejszego przygotowania, z pomocą Ducha Świętego możemy śpiewać na chwałę Bożą i ku uświęceniu innych.

Ze śpiewem i światłem na Kalwarii

W piątek przed Niedzielą Palmową mieliśmy okazję posługiwać w czasie Nabożeństwa Kalwarii Rokitniańskiej. Naszym śpiewem i rozważaniami mogliśmy ubogacić ten wyjątkowy czas. Droga Krzyżowa dróżkami kalwaryjskimi liczy aż 32 stacje, a wierni mają do pokonania 4,5km. Każdy przyszedł tu z jakąś intencją, aby przez ręce naszej Rokitniańskiej Pani mogły trafić do Ojca. Wraz z modlitwą  ofiarowaliśmy również swój trud wędrówki. Mieliśmy doskonałą okazję do tego, aby pod koniec Wielkiego Postu zatrzymać się i zanurzyć w refleksji nad tajemnicą zbawienia. Szczególnym dla mnie momentem było zatrzymanie się przy stacji nazwanej: Umierający Jezus. Na małe wzgórze udało się paru Księży aby odczytać rozważanie, natomiast wierni pozostali na dole. W tym momencie mogło się odnieść wrażenie jakbyśmy namacalnie cofnęli się do wydarzeń sprzed 2000 lat. Byliśmy na Golgocie, a z góry patrzył się na nas Jezus. Trwaliśmy w modlitwie i oddawaliśmy mu cześć. Drogę do Sanktuarium oświetlały nam pochodnie, które otrzymaliśmy wcześniej. Ze śpiewem na ustach i światłem w ręku przemierzaliśmy nasze ostatnie etapy wędrówki. Droga Krzyżowa zakończyła się apelem w Bazylice Rokitniańskiej. Fanfary, które zabrzmiały na zasłonięcie obrazu przypomniały mi jak ważne jest to dla mnie miejsce, jak wiele wspomnień i wyproszonych modlitw się z nim wiąże. Myślę, że nie tylko dla mnie, ale i  wszystkich nas – młodzieży Kamuzo, jak nazwał nas Ksiądz kustosz, to miejsce odgrywa szczególna rolę w naszym życiu. Przyjeżdżajmy zatem coraz liczniej na to wielkopostne wydarzenie, gdyż „Kamuzowe” Rokitno zawsze nas wyczekuje. 

Bienaventurados los misericordiosos

Różnymi językami zabrzmiała w pierwszą sobotę listopada br. gościnna salka przy parafii św. Józefa na Żagańskim Moczyniu. Diakonia Muzyczna Ruchu Światło-Życie przeprowadzała tam swoje jesienne warsztaty. Zgromadziły one około 30 osób z różnych okolicznych parafii. A różnorodność języków wynikała z celu, jaki sobie postawiliśmy.. Tym razem była to pomoc w przygotowaniu repertuaru związanego ze zbliżającymi się Światowymi Dniami Młodych. W pierwszym ich etapie, podczas tzw. dni w diecezjach, młodzież z różnych regionów europy i świata będzie gościła w parafiach naszej diecezji. Chcieliśmy więc podjąć się zaprezentowania propozycji utworów w różnych wersjach językowych, aby gościom dać szansę udziału w liturgiach i nabożeństwach przez śpiew w ich własnym języku. Oczywiście królował hymn ŚDM Błogosławieni miłosierni. Uczestnicy warsztatów mogli nauczyć się go w wersji niemieckiej, angielskiej, francuskiej, włoskiej i po białorusku. Warsztaty zakończyły się nabożeństwem Modlitwy za miasto. 

Wspólnota śpiewu w Rokitnie

Nasza diakonia od 4 do 6 września przebywała w Rokitnie, gdzie posługiwaliśmy podczas Dni Wspólnoty Animatorów oraz Diecezjalnej Pielgrzymki Ruchu Światło-Życie. Coroczna wrześniowa posługa to prawdziwe wyzwanie, ponieważ śpiewamy zarówno podczas nabożeństw Liturgii Godzin, jak i Eucharystii, apeli jasnogórskich czy adoracji Najświętszego Sakramentu i modlitw uwielbienia. 

Pięknym doświadczeniem była dla nas niedzielna Msza św. w bazylice rokitniańskiej pod przewodnictwem bpa Tadeusza Litńskiego. Mimo ścisku – bo kościół był wypełniony po brzegi! – oazowicze chętnie włączali się we wspólną modlitwę śpiewem. Dla diakonii muzycznej to najpiękniejsza nagroda. 

A przy okazji - cieszymy się, że w tym roku dwie osoby z naszej diakonii przyjęły błogosławieństwo animatorskie. Adzie i Viktorii życzymy wytrwałości i serc tak wielkich, by pomieściły całą diecezję.

Broniszowskie warsztaty

Piątkowego popołudnia 21 sierpnia na probostwo w Broniszowie zjechali się członkowie Diakoni Muzycznej. Celem naszych warsztatów było przygotowanie repertuaru na pielgrzymkę Ruchu Światło­ Życie do Rokitna oraz planowanie pracy na kolejny rok. W sobotę, która była poświęcona próbom, do młodzieży dołączyły małżeństwa z Domowego Kościoła oraz Oaza Dorosłych. Jest to niesamowite doświadczenie jedności ludzi, którzy chcą służyć śpiewem, by każda nuta i każdy dźwięk brzmiały na Bożą chwałę i na służbę Kościołowi. Sobotni wieczór spędziliśmy przy ognisku. Nie zabrakło dobrego humoru i gry w tabu.

Gościnność parafian z Broniszowa nie zna granic (za co serdecznie dziękujemy), gdyż dzięki nim nie brakowało nam żywności. Dzięki temu mieliśmy dużo siły, by służyć śpiewem na Eucharystiach w Urzutach, Kamionce, Broniszowie i Jarogniewicach. Po południu nastał czas planowania pracy w kolejnym roku formacyjnym. Oprócz stałych punktów, w które Diakonia Muzyczna jest zaangażowana, chcemy zorganizować jesienne spotkanie otwarte dla uczestników schól parafialnych. Zeszłoroczne warsztaty w Lubsku pokazały, że jest wielka potrzeba takich spotkań.

Zgodnie z hasłem nowego roku formacyjnego „W mocy Ducha Świętego” niedzielny wieczór spędziliśmy razem z parafianami z Broniszowa modląc się Akatystem do Ducha Świętego. W poniedziałek dopięliśmy ostatnie utwory i wzięliśmy się za sprzątanie plebani, którą udostępnia nam ks. proboszcz Jan Makowski. Z całego serca dziękujemy za gościnność i mamy nadzieję, że czas warsztatów przyniesie owoce w Rokitnie i podczas roku formacyjnego.

LOM muzycznie

13 i 14 czerwca nasz diakonia posługiwała w Zielonej Górze podczas Lokalnej Oazy Matki. We wspólnej modlitwie za wszystkich moderatorów, animatorów i uczestników tegorocznych oaz wakacyjnych towarzyszył nam bp Tadeusz Lityński. Przypomniał nam, że naszą misją jest niesienie pokoju i że ludzi, których Pan stawia na naszej drodze są często pogubieni i potrzebują naszego świadectwa. 

Moderator diecezjalny ks. Robert Patro podczas niedzielnej Mszy św. zwrócił uwagę na to, że często trwamy w niebezpiecznej rutynie: - Tak uwikłaliśmy się w struktury, tak uwikłaliśmy się w pewne charyzmaty, że brakuje w nas mocy, brakuje chęci wyjścia. I wiemy, że powinniśmy pójść, ale jak to zrobić? Jak się uwolnić od tego, co sami zbudowaliśmy? Jak się uwolnić od struktur dla struktur, od charyzmatów dla charyzmatów? Jak nabrać nowej mocy? To Duch Święty może nas tak zapalić – mówił.

W tym roku nasza diakonia przygotowała wyprawkę dla wszystkich posługujących muzycznie na oazach. Jeszcze podczas Kamuzo nagraliśmy pieśni, które zaśpiewamy podczas wrześniowej pielgrzymki Ruchu do Rokitna. Nagrania wraz z nutami znalazły się na płycie, która została rozdana podczas LOM-u. Mamy nadzieję, że będzie to świetna pomoc w przygotowaniach do letniej posługi. Na LOM-ie miała też miejsce premiera drugiego, uzupełnionego i poprawionego wydania naszego Muzycznika Oazowego, czyli zbioru wykonywanych przez nas części stałych, melodii psalmów, Liturgii Godzin itd.

Wszystkim animatorom muzycznym życzymy owocnej posługi!

COM po raz drugi

Centralna Oaza Matka - modlitewne spotkanie animatorów i członków diakonii Ruchu, by przyzywać mocy Ducha Świętego na zbliżający się czas rekolekcji wakacyjnych. Po raz drugi już mieliśmy okazję i zaszczyt posługiwać śpiewem podczas tego wydarzenia. To przebogate doświadczenie. Na COM zjeżdżają się ludzie różnego stanu i wieku, widać całe bogactwo Ruchu Światło-Życie. Ludzie ci mają świadomość swojego miejsca w Kościele i Ruchu Światło-Życie. Objawia się to w deklaracjach podczas błogosławienia do Stowarzyszenia Diakonia czy do posługi animatora. A w sposób wyraźny odznacza się to w zaangażowaniu w liturgię. Wielką radością dla nas, posługujących śpiewem, jest słyszeć gromki śpiew uczestników liturgii. COM to doświadczenie zaangażowania. To radość z posługi. I choć był to czas nad wyraz intensywny, to jednak przeżyty z radością. Dzięki niech będą wszystkim, którzy poświęcili swój czas, by podjąć się muzycznej posługi. Było warto :-)

Wędrując Kalwarią Rokitniańską

Kolejny już raz Diakonia Muzyczna naszej diecezji została zaproszona do Rokitna do posługi podczas Mszy św. i nabożeństwie Drogi Kalwaryjskiej.  Wspólnie z innymi pielgrzymami modliliśmy się w intencji osób konsekrowanych, a także o nowe powołania do życia zakonnego. Ksiądz kustosz Józef Tomiak nie tylko wszystkich serdecznie ugościł, ale też przygotował niespodziankę – podczas nabożeństwa weszliśmy do wykańczanej powoli, najnowszej stacji, która mieści się… pod ziemią! Kalwaria Rokitniańska pozwala na coraz głębsze rozważanie tajemnicy naszego zbawienia. Kolejne stacje, rozważania i oczywiście śpiew zmuszają do zastanowienia nad naszą rolą w Jezusowym dziele. Warto tu być! Zapraszamy do udziału w kolejnym takim nabożeństwie, już za rok. My będziemy na pewno!

Broniszowskie kolędowanie

W ostatni weekend po raz kolejny mogliśmy się ucieszyć gościną na parafii w Broniszowie. Ksiądz Jan i parafianie są niezwykle otwarci. Uwielbiam spędzać te kilka godzin w tamtejszej wspólnocie i czerpać z ich pokładów dobra i serdeczności. Była to ostatnia niedziela Bożego Narodzenia, więc kolędowaliśmy. W ramach kazania dawaliśmy krótki koncert kolęd. Oczywiście "obstawialiśmy” muzycznie pozostałe części Mszy świętej. Jeździliśmy z księdzem Janem wszędzie tam, gdzie miał mieć Eucharystię. Parafianie bardzo ciepło nas przyjmowali i mam nadzieje, że nadal będą. Zachwyca mnie klimat tej parafii. 

Po kolędowaniu odbyło się spotkanie animatorów posługujących na najbliższym KAMUZO. Podzieliliśmy się zadaniami i posługami. Do rekolekcji pozostało jeszcze trochę czasu, więc jest okazja, by wszystko dobrze przygotować. Broniszowska gościna i spotkanie w muzycznym gronie dało duży impuls do pracy. ;-)

Wesołą nowinę bracia słuchajcie…

Od 4 do 6 stycznia trwały warsztaty muzyczne w Ośrodku Liturgicznym Ruchu Światło-Życie w Katowicach. Celem warsztatów było przygotowanie oprawy muzycznej na święcenia biskupie ks. Marka Szkudło oraz moderatora generalnego Ruchu Światło- Życie ks. Adama Wodarczyka, które odbywały się w Uroczystość Objawienia Pańskiego w Archikatedrze Chrystusa Króla w Katowicach. 
 Warsztaty rozpoczęły się od porannej Eucharystii, której przewodniczył ks. Bartosz Zygmunt - moderator Diakoni Muzycznej w diecezji katowickiej. Przez kolejne dni odbywały się ćwiczenia w poszczególnych głosach, próby całego chóru oraz próby z orkiestrą. Chór liczył ponad 50 osób, które przyjechały z całej Polski, by uczestniczyć w tym wydarzeniu.


Bardzo się cieszę, że mogłam uczestniczyć w tak ważnej uroczystości. Poznałam wielu ludzi, z którymi wymienialiśmy się doświadczeniami muzycznym, ale i nie tylko. W trakcie posiłków i po próbach często rozmawialiśmy o rekolekcjach w naszych diecezjach oraz wspólnotach, w których żyjemy na co dzień. Na pewno pozostanie mi w pamięci moment wyświecania księży nominatów na biskupów, wręczanie pierścienia, pastorału i mitry, gest  Pocałunku Pokoju oraz pierwsze błogosławieństwo nowych biskupów. Cieszę się, że mogłam doświadczyć takiego Żywego Kościoła. 

Eksperyment zakończony sukcesem

W rejonie zielonogórskim coś takiego wydarzyło się po raz pierwszy – 13 grudnia w parafii pw. Miłosierdzia Bożego w Zielonej Górze na Mszy św. w trakcie RDW posługiwała schola bardzo nietypowa, bo złożona z przedstawicieli Oazy Dzieci Bożych, Oazy Nowej Drogi, Oazy Nowego Życia i Oazy Dorosłych. Wzięliśmy sobie do serca hasło naszego RDW i zbudowaliśmy prawdziwą międzypokoleniową JEDNOŚĆ. A jaką moc ma taki śpiew! Zachęcamy inne rejony do podobnego eksperymentu. Po pierwsze – da się, po drugie – warto!

Warsztaty w Lubsku

Ćwiczenia dykcyjne i emisyjne, nauka prostych śpiewów oraz tych bardziej skomplikowanych – wielogłosowych a także nabożeństwo za miasto zgromadziły W gościnnej parafii Nawiedzenia NMP w Lubsku około 70 osób. Oprócz członków diakoni muzycznej przybyły rodziny z Domowego Kościoła oraz młodzież ze schól z pobliskich miejscowości (Żary, Jasień, Lubomyśl, Żagań itp.) Ponieważ rodziny przyjechały z dziećmi, także dla najmłodszych uczestników przygotowano specjalne zajęcia. Organizacją spotkania od strony logistycznej zajęły się osoby z Oazy Dorosłych. Ufam że kilkugodzinna praca muzyczna zaowocuje pięknym posługi na parafiach.

Znów u Pani z Rokitna

Członkowie diakonii dobrze czują się w Rokitnie pod czujnym uchem Pani Cierpliwie Słuchającej. Pierwsza niedziela września, to czas pielgrzymki całego Ruchu naszej diecezji przed Jej oblicze. Od piątku w ramach Dnia Wspólnoty Diakonii Diecezjalnych była okazja do podsumowań animatorskiej pracy i muzycznej posługi na oazach, był czas na poznanie wizji drogi Ruchu w naszej diecezji i znalezienie w niej roli dla diakonii muzycznej. Cieszyła obecność w tych dniach także przedstawicieli oaz dorosłych i Domowego Kościoła. Jednak pełna wspólnota diakonijna zaistniała w niedzielę podczas pielgrzymki Ruchu. Tradycyjna posługa muzyczna diakonii zabrzmiała głosami młodzieży, dorosłych i rodzin z Domowego Kościoła. Warsztaty w Broniszowie i wcześniejsze próby dały rezultat. I nawet trochę niespodziewane sytuacje podczas Eucharystii pokazały, że diakonia muzyczna musi się umieć odnaleźć w czasem dynamicznie zmieniającej się sytuacji. Potrzeba do tego zgrania i wspólnego czasu pracy. Dlatego przed nami jeszcze wiele wydarzeń, gdzie razem będziemy mogli wciąż doskonalić śpiew na chwałę Pana.